Nie sądziłem, że się przyda. Znalazł ją na śmietniku i przyniósł bez walizki. Postawił na komodzie i czekał czy zareaguje na "nowy" nabytek. Przez pierwsze dni chodziłem nadąsany. Nie mogłem zrozumieć dlaczego znosi do domu te wszystkie graty. Na szczęście nie był owładnięty manią zbieractwa, ale niewiele mu brakowało. Ważne rzeczy, które znalazł, zatrzymywał dla siebie. Jeśli trzeba było zarobić parę groszy, niektóre znaleziska naprawiał w warsztacie. Czyścił je i starał się o ich najlepszy stan. Czasami o dziwo sprzedał coś, co było spisane na straty. Oczywiście żaden z niego handlowiec, raczej ponury mruk, który kilka razy trafił w potrzeby "klienta". Zabrałem z komody, to co zobaczyły oczy, aby sercu nie było żal. Pomarańczowy kolor rozbawił moją poważna naturę. Stuknąłem z ciekawości i odezwał się przyjemny dla mego ucha dźwięk. Nie mogłem się oprzeć, więc wyjąłem pożółkły, stary papier z lat sześćdziesiątych, który zalegał w mojej szafce od dziesięciu lat. Tak, to też znalezisko, które trafiło w moje domowe progi za jego sprawą. Nawinąłem papier na rolkę i wystukałem swoje imię i nazwisko. Ciemny kolor zostawił swoje znamię. Zafascynowany odkryciem pomarańczowej maszyny uznałem swoje poddaństwo.
Dziękuje tato…
© Artbook