chwila refleksji otwiera drzwi
przedtem zamknięte
trwał bal
upojony świat
tańczył bez przerwy
gromadził i sprzedawał
bawił i drwił
nieczułe dni zakopywał pod ziemią
wstydził się miłości
odkrył znieczulicę
zagościł na salonach
każdego domu
taki mały egocentryzm
karmiony społecznym ja
bity po nocach pięściami
uśpione dziesięciolecia
odkrywają pochowane emocje
nieśmiertelne gesty
nieludzkie dążenia
aby było dobrze
nigdy za
© Artbook