powódź
zalała serce i ziemię
woda wdarła się w każdą przestrzeń
strata w oczach jak ciężkie kamienie
łzy płyną
rzeką nie mając wytchnienia
strach był jak deszcz co
nigdy nie przestaje
cisza po burzy gdy wszystko ustaje
na szczęście!
pomoc
nadchodzi jak ręka w ciemności
wsparcie w słowach w geście
bliskości
nadzieja to słońce choć ledwie widoczne
w
mętnej wodzie światło się skrzy i migocze
zwycięstwo?
czymże
jest gdy wszystko zniknęło
lecz razem w tej walce nowe się
zrodziło
© Artbook
Nie wyobrażam sobie tego, co czują osoby, które dotknęła powódź. Nam wszystkim te trudne chwile powinny dać do myślenia i nauczyć pokory oraz wdzięczności za to, co mamy. Wszystko jest nam dane tylko na chwilę.
OdpowiedzUsuńTo prawda! Nic ująć, nic dodać 👍😐
UsuńNadzieja zwycięża najciemniejsze mroki. Nie można się poddawać. Mnie rozczula widok ludzi, którzy potrafią się zorganizować i zjednoczyć w czasie zagrożenia.
OdpowiedzUsuńRzeczywiście, to niesamowite! Mega szacun dla wszystkich, którzy tak dzielnie wspierają się nawzajem! ☺️ To buduje i wzmacnia wiarę w drugiego człowieka...
Usuń