Tacy jacyś dziwni jesteśmy, niby lubimy ludzi, a z drugiej strony boimy się przed nimi otworzyć 😉 To tak bardzo skrótowo, bo temat jest bardziej złożony niż nam się wydaje 😉
Świetne przemyślenie! 🙂Choć mój tekst trąci trochę filozofią i prowokuje do rozważań na swój temat, to czasami taka samoanaliza może skłonić do pewnych wniosków 😉
Dopiero z dala od innych, w samotności jesteśmy sobą.
OdpowiedzUsuńTak często bywa 😉
UsuńMyślę, że człowiek czuję się swobodnie tylko we własnym towarzystwie.
OdpowiedzUsuńZ pewnością 😉
UsuńZainspirował mnie ten wiersz wyjątkowy...
OdpowiedzUsuńBardzo się cieszę 😉 Poproszę o info na temat inspiracji 😉
UsuńW odpowiednim towarzystwie można swobodnie wyrażać siebie.
OdpowiedzUsuńZgadza się, wtedy czujemy się jak u siebie w domu😉
UsuńSami ze sobą jesteśmy najbardziej wiarygodni, choć czasem i przed sobą człowiek coś udaje.
OdpowiedzUsuńTacy jacyś dziwni jesteśmy, niby lubimy ludzi, a z drugiej strony boimy się przed nimi otworzyć 😉 To tak bardzo skrótowo, bo temat jest bardziej złożony niż nam się wydaje 😉
UsuńCiekawe czy kazdy się przyzna, co odkrył w sobie...
OdpowiedzUsuńjotka
Świetne przemyślenie! 🙂Choć mój tekst trąci trochę filozofią i prowokuje do rozważań na swój temat, to czasami taka samoanaliza może skłonić do pewnych wniosków 😉
Usuń