Był październik – czas, kiedy dni stawały się krótsze, a poranki pokrywała delikatna mgiełka. W małej wiosce, otoczonej złocistymi polami i lasami w ciepłych barwach jesieni, mieszkała starsza kobieta o imieniu Zofia, która była znana w okolicy nie tylko ze swojej mądrości, ale także z wyjątkowej cierpliwości i życzliwości. Zawsze gotowa pomóc innym, uczyła dzieci w wiejskiej szkole o niezwykłościach natury i zmianach, jakie niesie każdy sezon.
Pewnego dnia, na początku października, do Zofii przyszedł młody chłopiec o imieniu Franek. Był smutny, bo jego sad pełen jabłoni, który pielęgnował od wiosny, nie wydał takiego plonu, jakiego oczekiwał. „Pracowałem ciężko przez cały rok, podlewałem, przycinałem gałązki, a jabłek prawie nie ma” – żalił się Franek. „Co zrobiłem źle?”
Zofia uśmiechnęła się łagodnie, zaprosiła chłopca do swojego ogrodu, gdzie drzewa, choć stare, wciąż rodziły obfite owoce. „Franku,” powiedziała, „czy wiesz, że październik nie jest tylko końcem sezonu, ale też przygotowaniem do nowego początku?”
Franek zmarszczył brwi. „Ale jak to, skoro drzewa już nie kwitną, a liście opadają? Wydaje się, że wszystko się kończy.”
Zofia wskazała na złote liście opadające z drzew. „Spójrz na te liście. Opadają, aby ziemia mogła się odnowić. Każdy z nich wraca do ziemi, by ją użyźnić i przygotować na nowe życie. W naturze wszystko ma swój czas – czas na wzrost, na odpoczynek i na odrodzenie. Może twoje drzewa potrzebowały teraz odpoczynku, by za rok wydać obfite owoce.”
Chłopiec spojrzał z zastanowieniem na liście unoszące się na wietrze. „Czy to znaczy, że powinienem być cierpliwy?” zapytał.
Zofia skinęła głową. „Tak, cierpliwość to jedna z najważniejszych lekcji, jaką możemy się nauczyć od natury. Czasem, choć wkładamy dużo pracy, nie od razu widzimy jej efekty. Październik przypomina nam, że czas odpoczynku i refleksji jest równie ważny jak czas działania. Przyjdzie wiosna, a twoje drzewa odwdzięczą się za twoją troskę.”
Franek odetchnął z ulgą, czując, że zrozumiał coś bardzo ważnego. Zamiast skupiać się na tym, co nie wyszło, postanowił przyjąć październik jako czas na zastanowienie, odpoczynek i przygotowanie się na nowe możliwości.
Kilka dni później Franek wrócił do swojego sadu. Tym razem nie patrzył z rozczarowaniem na niewielką ilość jabłek. Zbierał je z wdzięcznością, myśląc o tym, że wszystko w przyrodzie ma swój rytm. Uśmiechał się, wiedząc, że praca, którą wykonał, nie poszła na marne – przyniesie owoce, może nawet większe, niż się spodziewał. Październik nauczył go, że każda pora roku niesie swoją mądrość, a cierpliwość jest kluczem do zrozumienia świata wokół nas.
Październik, jak każdy okres w życiu, przypomina o znaczeniu cierpliwości i akceptacji naturalnych cykli. Czas odpoczynku i refleksji jest niezbędny, aby przygotować się na nowe początki. Każda porażka lub trudność to okazja do nauki, a owoce naszych działań często dojrzewają w swoim własnym, odpowiednim czasie.
© Artbook
